Δροσερές εικόνες της άνοιξης

Σήμερα δεν έχει σχεδόν σταματήσει όλη την ημέρα να βρέχει.

Στην αρχή της ημέρας λίγο έλειψε

 να με πιάσει η μελαγχολία της μουντάδας του καιρού...

κι αφού το

σκέφτηκα για λίγο είπα όχι!

Έτσι λοιπόν αποφάσισα να βγω μια βόλτα για έναν καφέ 

(μια που σήμερα δεν δουλεύω).

Ξεκινώντας λοιπόν  τη βόλτα μου συνάντησα τόσες ομορφιές!

 με πρώτο

 

 ένα αγριολούλουδο..

που ανάμεσα στα χόρτα έδινε κι αυτό τη δική του πινελιά!

 και λίγο πιο κάτω ...

 ένα πανέμορφο τριαντάφυλλο!!!!!

τόσο ολάνθιστο...!θαρρείς

κι ήθελε να αγκαλιάσει τον 

κόσμο όλο!!!

γυρνώντας για το σπίτι και μόλις μπήκα 

στον κήπο μου είδα με χαρά την πρώτη τριανταφυλλιά που είχα φυτέψει

να έχει ένα δροσερό ολοκαίνουργιο τριανταφυλλάκι!

το πρώτο της για φέτος!

Και πείτε μου εσείς τώρα ...

με τόση ομορφιά τριγύρω πως να μην αγαπιέται 

κι αυτός ο καιρός?

Κι ας του λείπει ο ήλιος.

Άλλωστε χρειάζεται και η βροχή καθώς...

καθαρίζει και αναζωογονεί...

τη φύση αλλά και τις καρδιές μας!

Καλό Σαββατοκύριακο σε όλους σας εύχομαι.

 

Σε πείσμα των καιρών συνεχίζουμε να ανθίζουμε!

Ο καιρός συνεχίζει να αγριεύει σαν να μην θέλει να αφήσει
την άνοιξη να μας δείξει τις ομορφιές της...
εκείνες όμως λες και θέλουν να μας δείξουν τον δρόμο
που πρέπει να ακολουθούμε συνεχίζουν απτόητες..!!!
για εκείνον λέω που δείχνει πως όσο κι αν φυσά ο άνεμος 
εμείς θα πρέπει να αναζητούμε τις αχτίδες του φωτός 
και με κάθε ευκαιρία να ανθίζουμε!


 να...

όπως αυτή η Σκουλαρικιά που μας χάρισε 

τη θέα από την σπάνια ομορφιά της!

 και τούτες εδώ...

οι μαργαρίτες...

 γεμάτες χάρη και χρώματα!!

φυσικά δεν θα μπορούσενα λείπει
από τον κήπο μου

και ένας Αγιορείτικος Βασιλικός! 

που μπορεί να μην έχει τα χρώματα των 
παραπάνω κυριών....είναι όμως
αξεπέραστος σε μοσχοβολιά! 



Ελπίζω να πήρατε και σεις λίγη από την ομορφιά που γέμισα και εγώ αντικρύζοντας τα!!!!




 

Καλό Μήνα Χριστός Ανέστη!

Και γέμισε χαρά,

λουλούδισε η ψυχή μου σαν το κρίνο.

Κι ανοίγω της λαχτάρας τα φτερά,

ψηλά μες στης αυγής τα φωτερά

γαλάζιο ένα αστροφώς κι εγώ να γίνω.

Ανάσταση.

Τα σήμαντρα χτυπούν.

Κι όλα τα δένδρα ανθίζουν πέρα ως πέρα.

Στον κόσμο αυτό ας μάθουν ν᾿ αγαπούν

όσοι το μίσος έσπειραν κι ας πουν

«Χριστός Ανέστη ετούτη την ημέρα».

Στέλιος Σπεράντσας (Σμύρνη 1888 – Αθήνα 1962

Χριστός Ανέστη 

αγαπημένοι μου φίλοι!

Ελπίζω να περάσατε όμορφα παρέα με ανθρώπους που αγαπάτε και σας αγαπούν!

Σας εύχομαι καλό μήνα μαζί με λίγες εικόνες από τη δική μας Πρωτομαγιά.

Ξημέρωμα Πρωτομαγιάς θαυμάζοντας την απέραντη ομορφιά
του ουρανού...

νιώθοντας τη γαλήνη που σου προσφέρει η φύση και ακούγοντας τους
ήχους από τις μαγικές φωνές των πουλιών!

"πάντα εν σοφία εποίησας.."

Φυσικά δεν θα μπορούσε να λείπει και το
πρωτομαγιάτικο στεφάνι!
Λίγο πρόχειρο αλλά η διάθεση είναι που μετράει:)


Σας στέλνω την αγάπη μου και τις ευχές μου να είμαστε γεροί και του χρόνου
και γεμάτοι από αγάπη,ελπίδα,πίστη και δύναμη!

  

Κάθε φορά

Κάθε φορά που θα κελαηδούν τα πουλιά, θα είμαι ανάμεσά τους και θα σου τραγουδώ..

Κάθε φορά που θα ανθίζουν τα λουλούδια, θα σκύβεις πάνω τους

 και θα μυρίζεις την ψυχή μου..

Κάθε φορά που θα πέφτει η βροχή πάνω σ' ένα τριαντάφυλλο, θα σου στέλνω ένα φιλί 

να σκεπάζεις την ψυχή σου να μην κρυώνει..

Αλκυόνη Παπαδάκη

Ένα ζεστό καλωσόρισμα!!!

  Σας χαιρετώ και σας καλωσορίζω στο νέο μου Bloggo-σπιτάκι!

Αυτός εδώ ο χώρος λοιπόν δημιουργήθηκε με σκοπό το μοίρασμα των συναισθημάτων

που εγκλωβίζονται μέσα από το κλικ του φωτογραφικού φακού!

 Η φωτογραφία για εμένα αποτελούσε ανέκαθεν μεγάλη αγάπη,αλλά όχι μόνο για την εικόνα σαν εικόνα από μόνη της,αλλά περισσότερο για το συναίσθημα που μου γεννά εκείνη τη στιγμή που τη βλέπω και με μαγνητίζει ώστε να αποθανατίσω τη στιγμή!

 Και όπως πολλοί λένε αλλά και λέμε η ζωή είναι στιγμές,ας πω καλύτερα πως αυτός ο χώρος είναι μια συλλογή από μικρές στιγμές ζωής!

 Εύχομαι σε κάθε αναγνώστη που θα κάνει το πέρασμα του από εδώ, καλή περιπλάνηση εικονο-συναισθημάτων!

Και με αυτήν την πρώτη εικόνα 
η περιπλάνηση μας ξεκινά
με την όμορφη 
Βαγγελία!
(ναι έτσι λέγεται!!!!)

Το πανέμορφο αυτό δεντράκι βρίσκεται στον κήπο μου,

ο οποίος είναι και το μικρό μου καταφύγιο

τις στιγμές έχω ανάγκη από ηρεμία και όχι μόνο !